Podróż do Algierii to wyprawa autentycznymi terenami poza trasą do jedego z najmniej otwartych na turystów krajów Maghrebu. Przepiękna i fascynująca – różnorodna etnicznie, krajobrazowo i klimatycznie. To największe państwo Afryki o powierzchni ponad dwóch milionów kilometrów kwadratowych i dziesiąte największe państwo na świecie. Lot z Algieru na południe kraju – do Djanet trwa dłużej niż z Algieru do Paryża. Północ kraju jest rolnicza, górzysta i gęściej zaludniona ale im dalej na południe tym bardziej pustynnie. Na południu kraju otwierają się wrota prawdziwej Sahary.
Ten największy kraj afrykański zamieszkały jest przez liczne narody: Arabów, Berberów, Mzabitów, Kabilów i Tuaregów, którzy żyją na południu Algierii. W okolicach miasta Tamanrasset – plemię Kel Ahaggar a w rejonie Parku Narodowego Tassili n’Ajjer i oazy Djanet – plemię Kel Ajjer, które zamieszkuje również południowo-zachodni kraniec Libii a ich tradycyjną stolicą było Ghat – miasteczko na granicy libijskiej.
Tuaregowie wciąż ubierają się w tradycyjne stroje. Wysocy i postawni mężczyźni na głowach noszą wielkie turbany zwane „tagelmust”, które tradycyjnie zasłaniają usta i nos. Kobiety ubierają się w suknie a na których wiążą kolorowe zawoje – rodzaj „pustynnego sari”, w języku tamahaq zwane „tasernyst”. Zarówno męskie jak i damskie tradycyjne stroje są nie tylko ładne ale i bardzo praktyczne i dobrze przystosowane do lokalnego klimatu i warunków atmosferycznych, chronią przed słońcem, wiatrem i piaskiem. Zupełnie odmiennie niż Europejczycy, gdy jest gorąco Tuaregowie ubierają się w większą ilość warstw, nie piją chłodnych napoi lecz gorącą herbatę.
Tuaregowie urzekają swoją gościnnością, ale jednocześnie trzymają pełen szacunku dystans do człowieka. Nie zadają krępujących, osobistych czy po prostu głupich pytań. Mają wielkie wyczucie rytmu i ogromną radość życia. Kochają muzykę, wprost mają ją „we krwi”. Niektórzy twierdzą, że DNA Tuaregów ma kształt klucza wiolinowego 🙂 Muzyka jest częścią ich życia, młodzież gra na gitarach, na djembe lub na calabasie, a kobiety w czasie babskich herbatek na pustyni tańczą i śpiewają. Tradycyjnie u Tuaregów w czasie spotkań rodzinnych, świąt i wesel to właśnie kobiety grały na instrumentach. Tylko one grały na jednostrunowym imzad – tuareskich skrzypcach z wygiętym smyczkiem z końskiego włosia, czy tende – bębnie wykonanym z koziej skóry. Muzyce towarzyszyła poezja śpiewana wychwalająca czyny i charakter dzielnych mężczyzn lub piętnująca ich naganne zachowania.
U Tuaregów gościć będziemy podczas naszej listopadowej wyprawy po Algierii – Wrota Sahary. Zapraszamy w podróż do Algierii! Szczegóły i program wyprawy do Algierii znajdują się stronie wyprawy. O Algierii czytaj w naszych artykułach Afryka muzyka
Autorka: Magda Klinger