Dzień 1. 

Wylot z Warszawy do Nairobi. Spotkanie grupy z pilotem Poza Trasą Adventure na lotnisku na trzy godziny przed planowanym wylotem.

Dzień 2. Nairobi - Rezerwat Ol Pejeta

Przylot do Nairobi. Na lotnisku spotkanie grupy z lokalnym pilotem / przedstawicielem Poza Trasą Adventure w Kenii. Kontynuacja podróży - kierunek Kenia Północna. Transfer w okolice Rezerwatu Ol Pejeta, leżącego w środkowo-zachodniej Kenii u podnóża Mount Kenya i pasma górskiego Aberdare. Trasa około 300 km. Podróż trwać będzie około 7 godzin. Przejazd jedną z najbardziej widowiskowych tras z widokiem na szczyt Mount Kenya.

Dzień 3. Rezerwat Ol Pejeta / Rezerwat Narodowy Samburu

Wczesnoporanne safari w Rezerwacie Ol Pejeta. Na terenie rezerwatu obserwować można zwierzęta zaliczane do Wielkiej Piątki Afryki, nosorożce czarne i skraje zagrożone wyginięciem nosorożce białe. Rezerwat Ol Pejeta jest również jedynym miejscem w Kenii, gdzie zobaczyć można szympanse. Następnie przejazd do Parku Narodowego Samburu. Podróż około 4 godziny, do pokonania trasa około 150 km. Po dotarciu na miejsce czas wolny na odpoczynek.

Dzień 4. Safari Rezerwat Narodowy Samburu

Całodzienne safari w Rezerwacie Narodowym Samburu. Wczesna pobudka i poranne safari. W okolicach południa przerwa -  odpoczynek i wytchnienie od wysokich temperatur. Następnie safari popołudniowi - wieczorne. 

Rezerwat Narodowy Samburu położony jest w północno-środkowej części Kenii na suchym i gorącym płaskowyżu. Okolice rezerwatu zamieszkiwane są przez nilotyckie plemię Samburu, od którego pochodzi nazwa rezerwatu. Z terenu rezerwatu rozciąga się malowniczy widok na góry Koitogor i Ololokwe, która przez ludność Samburu jest uznawana za świętą. Przez tereny rezerwatu przepływa rzeka Ewaso Ng’iro, której brzegi porasta bujna roślinność. Nazwa rzeki w języku Samburu oznacza „brązowa”. Rezerwat Narodowy Samburu jest miejscem cichym, spokojnym i położonym z dala od cywilizacji. Ze względu na dostęp do rzeki jest atrakcyjnym miejscem do życia dla wielu gatunków zwierząt. Rezerwat zamieszkują lamparty, gepardy, lwy, słonie, bawoły, koby, zebry Grevy’ego, oryksy, dikdiki, żyrafy siatkowane, hipopotamy, somalijskie strusie, impale, a także ponad 350 gatunków ptaków i olbrzymia populacja krokodyli. 

Dzień 5. Rezerwat Narodowy Samburu / Marsabit 

Po śniadaniu wyjazd do miasteczka Marsabit, sąsiadującego z Parkiem Narodowym Marsabit. Do pokonania trasa około 200 km, podróż potrwa około 4,5 godziny. Miasto położone jest na rozległym, płaskim, pustynnym terenie, u podnóża wygasłego wulkanu góry Marsabit. Wzgórza Marsabit są mocno zalesione. Wizyta w niewielkim lecz bardzo różnorodnym kulturowo miasteczku Marsabit. Spotkać można tu między innymi przedstawicieli kuszyckich plemion z grupy Rendille (plemię to w kulturze i wyglądzie bardzo przypomina Samburu i Masai. Rendille to pasterze, zajmujący się hodowlą bydła), Oroma, Borana - zamieszkujących południową Etiopię i północną Kenię, nilotyckiego plemienia Turkana, a także Meru z plemion Bantu. Marsabit to centrum handlu bydłem w tej części Kenii. Wybierzemy się więc na tutejszy targ, by przyjrzeć się zawieranym transakcjom.

Dzień 6. Park Narodowy Marsabit / Oaza Kalacha

Wcześnie rano wyruszymy na safari po Parku Narodowym Marsabit, który obejmuje tereny zielonych wzgórz, położonych ponad obszarami pustynnymi. To miejsce, w którym spotykają się dziki, gęsty las dziewiczy i pustynia. W okolicy znajduje się wiele wygasłych kraterów wulkanicznych, które pokryte są dziko rosnącymi dziewiczymi lasami. Całość tworzy przepiękny, niepowtarzalny krajobraz. Odwiedzamy jeden z dużych kraterów u podnóża gór, które są lokalnie znane jako Gof Redo. W parku Marsabit spotkać można między innymi antylopy kudu oraz słonie o wyjątkowo długich kłach oraz ponad 350 gatunków ptaków, z których 52 to ptaki drapieżne. Następnie dalsza podróż przez Pustynię Chalbi do oazy Kalacha. Trasa do pokonania około 200 km (większość drogi po ciężkim, kamienistym terenie), podróż trwać będzie około 5 godzin. Na pustynnych piaskach zobaczyć można zjawisko fatamorgany. W porze deszczowej część pustyni zamienia się w płytkie jezioro. Co jakiś czas mijać będziemy tereny, gdzie nomadzi wypasają stada swoich wielbłądów. Kalacha to niewielka pustynna osada porośnięta akacjami i palmami. Żyje tu pastersko - koczownicze kuszyckie plemię Gabbra, zajmujące się hodowlą wielbłądów. Poznamy kulturę i codzienne życie plemienia - ich stroje, tradycyjne budownictwo i zwyczaje. Wybierzemy się również na organizowany tu codziennie targ wielbłądów.

Dzień 7. Oaza Kalacha / North Horr / Jezioro Turkana (Jezioro Rudolfa) - Loiyangalani

Przed południem kontynuacja wizyty w Kalacha. Następnie wyjazd w kierunku Jeziora Turkana. Po drodze zatrzymamy się w niewielkiej osadzie North Horr. Trasa około 65 km, podróż potrwa około 2 godziny. Wizyta w North Horr - osadzie społeczności Gabbra, do której niezmiernie rzadko zaglądają podróżujący przez Kenię. Kontynuacja podróży w kierunku Jeziora Turkana - do miasteczka Loiyangalani. Trasa do pokonania około 100 km, podróż trwać będzie około 4 godziny. Przed nami „księżycowy” krajobraz pełen powulkanicznych głazów i drobniejszych kamieni. Po drodze wielokrotnie zatrzymamy się na fotografowanie niesamowitego krajobrazu. Po dotarciu na miejsce czas wolny na odpoczynek. Loiyangalani położone jest na południowo-wschodnim wybrzeżu Jeziora Turkana. Wspólny spacer po miasteczku i okolicy. Wieczorem, przy sprzyjających warunkach pogodowych, wybierzemy się na około godzinną wycieczkę łódką po jeziorze. W malowniczej scenerii obserwować będziemy niezwykły zachód słońca. Resztę wieczoru spędzimy pod gołym niebem, bawiąc się wraz z mieszkańcami podczas występów lokalnych artystów.

Jezioro Turkana jest bezodpływowym, słonym jeziorem tektonicznym leżącym na pograniczu Kenii i Etiopii. Turkana położone jest na pustynnym obszarze i jest największym słonowodnym jeziorem Afryki. Na jeziorze znajduje się kilka wysepek pochodzenia wulkanicznego, a w pobliżu znajduje się wciąż czynny Wulkan Teleki. Jezioro ze względu na niezwykły niebiesko-zielony kolor często nazywane jest Nefrytowym Morzem Afryki. O poranku o barwie turkusu, w ciągu dnia malachitu, wraz z otaczającymi go skałami wulkanicznymi tworzy niesamowite krajobrazy. Okolice jeziora często określane są jako kolebka ludzkości. Tu w 1984 został odkryty Homo ergaster - niemal kompletny szkielet datowany na 1,6 mln lat - tzw. Chłopiec znad Jeziora Turkana. Odkrycie to uważane jest za jedno z najważniejszych, w badaniach nad ewolucją człowieka. Przy jeziorze zlokalizowane są trzy parki narodowe wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wspólnie nazywane są Parkami Narodowymi Jeziora Turkana. Parki South Island oraz Central Island - obejmują wyspy na jeziorze, a Park Narodowy Sibiloi położony jest przy północno-wschodnim wybrzeżu jeziora. To na tym terenie dokonano odkryć prehistorycznych szczątków. 

Nazwa jeziora pochodzi od nazwy plemienia Turkana, zamieszkującego te okolice. Turkana to drugi co do wielkości nilotycki lud pasterski Kenii. Turkana pochodzą z obszarów współczesnej Ugandy, skąd wyemigrowali na tereny obecnej Kenii Północnej. Zajmują się głównie hodowlą wielbłądów oraz bydła. Turkana wytwarzają ciekawą sztukę użytkową i zdobniczą. Z kawałków drewna rzeźbią naczynia oraz pojemniki na wodę, ozdobione wypalanymi wzorami. Trudnią się też wyplataniem koszy.  Ze skór wielbłądów wytwarzają pojemniki do przechowywania mleka, masła i łoju, pięknie zdobione koralikami. Kobiety zdobią ciało niezwykle długimi sznurami korali, oplecionymi wokół szyi oraz metalowymi obręczami noszonymi na ramionach i przedramionach. 

Dzień 8. Loiyangalani - Jezioro Turkana / Wioska El Molos / Wioska Turkana

Dziś kontynuujemy pobyt w Loiyangalani nad Jeziorem Turkana. Loiyangalani jest niewielkim miasteczkiem położonym na południowo-wschodnim wybrzeżu Jeziora Turkana. Miasteczko zamieszkiwane jest przez niegdyś koczownicze, a obecnie coraz bardziej osiadłe społeczności Turkana, Samburu i Rendille. Na północ od miasteczka, w niewielkich wioskach, żyje jedno z najmniejszych plemion Kenii -  El Molos. Ta rybacka społeczność, zamieszkuje okolice Jeziora Turkana od ponad dwóch tysięcy lat. Niestety El Molos stopniowo traci swoją tożsamość kulturową. Jedną z przyczyn jest zawieranie małżeństw z członkami innych grup etnicznych, zwłaszcza Samburu oraz Turkana. Aby zapobiec całkowitemu zaniknięciu kultury El Molos, rząd Kenii wspiera zasiłkami dzieci, urodzone z dwojga rodziców El Molos. Poznamy bliżej społeczności zamieszkujące miasteczko. Wizyta w osadzie plemienia Turkana. Wybierzemy się też do wioski grupy etnicznej El Molos - „Łowcy Krokodyli”. Jezioro Turkana zamieszkuje największa na świecie populacja krokodyli a El Molos słyną z polowań na nie. 

Dzień 9. / 10. Jezioro Turkana (dzień rezerwowy) / South Horr / Baragoi / Maralal

Wyjazd w kierunku miejscowości Maralal, położonej na lesistych wzgórzach Karisia. Do pokonania trasa około 250 km, podróż trwać będzie około 8 godzin. Krajobrazy za oknem suche i górzyste, droga kamienista i ciężka. Przejazd przez miasteczka Baragoi i South Horr - zależności od pory wyjazdu, zatrzymamy się tu na krótki spacer i zdjęcia lub nocleg (okolica South Horr lub Baragoi). Dalsza podróż do miasteczka Maralal. 

Maralal to centrum i nieoficjalna stolica plemienia Samburu. Plemię Samburu zamieszkuje tereny Kenii głównie na północ od równika. Podobnie jak bliscy im kulturowo Masajowie, posługują się tym samym językiem Maa. Niegdyś koczownicy, obecnie prowadzą bardziej osiadły lub półkoczowniczy tryb życia. Zajmują się głównie wypasem bydła, kóz i wielbłądów. Liczba posiadanego bydła świadczy o statusie społecznym i bogactwie. Samburu nie są jednak tak wojowniczy jak Masajowie, u których wojny o bydło to tradycja i metoda zdobycia szacunku wśród innych. Tradycyjny strój Samburu łączy kolory czerwony i biały, a mężczyźni często opasują biodra opaskami z barwnych tkanin. Kobiece szyje zdobią grube sznury kolorowych koralików, uszy - koła z kości słoniowej, zaś głowy opaski z piór i paciorków. Po dotarciu na miejsce, spacer miasteczkiem Maralal. Poznamy bliżej społeczność Samburu i ich życie codzienne. Przyjrzymy się ich kolorowym strojom, na lokalnym targu kupić będziemy mogli ich wyroby i artystyczne rękodzieło. Zobaczymy też tradycyjne budownictwo. Maralal słynie też z Maralal Camel Derby - międzynarodowych wyścigów wielbłądów. To właśnie wielbłądy zajmują w sercach Samburu szczególne miejsce. Spotkamy je niejednokrotnie przechodzące ulicami miasteczka, być może wybierzemy się też na krótką przejażdżkę na ich grzbietach.

Dzień 11. Maralal / Jezioro Baringo

Rano wybierzemy się do wioski plemienia Pokot. Członkowie społeczności oprowadzą nas po swojej wiosce, opowiedzą o tradycjach i zwyczajach. Pokot to nilotyczna, koczownicza ludność, która na tereny północnej Kenii przywędrowała ponad dwa tysiące lat temu z obszarów obecnej południowej Etiopii. Jest to wojowniczy lud pasterski. Podobnie jak w przypadku innych ludów pasterskich z północy, liczba posiadanego bydła świadczy u Pokot o statusie społecznym i bogactwie. Wojny o bydło i dostęp do terenów wypasu stad są więc głęboko zakorzeniona w tradycji tego ludu. Aby młodzieniec stał się mężczyzną i mógł założyć rodzinę, tradycyjnie musiał zdobyć zwierzę ze stada wrogich, sąsiednich plemion. 

Następnie podróż w kierunku Jeziora Baringo, słynącego z rekordowej ilości występujących tutaj gatunków ptaków. Do pokonania trasa około 160 km, podróż trwać będzie około 4 godziny. Jezioro Baringo leży w kenijskiej części Doliny Ryftowej. Jest ono drugim, po Jeziorze Turkana, najdalej na północ położonym w Kenii, jeziorem Wielkich Rowów Afrykańskich. Prócz gniazdujących tu licznych gatunków ptaków, żyją tu także krokodyle i hipopotamy, które obserwować będziemy podczas wycieczki łodzią po jeziorze. Okolice jeziora zamieszkuje lud Illchamus zwany inaczej Njemps, zajmujący się pasterstwem i rybołówstwem. Njemps wcześniej, podobnie jak większość Nilotów, zajmowała się głównie hodowlą bydła. Obecnie styl ich życia zmienił się na osiadły. Prócz hodowli i rybołówstwa, zajmują się również uprawianiem ziemi na własne potrzeby. Wizyta w wiosce plemienia, podczas której obejrzymy między innymi tradycyjne łodzie i poznamy metody połowów. Jeśli warunki pogodowe będą sprzyjające być może uda nam się wybrać z rybakami na połów ryb. 

Dzień 12. Jezioro Baringo / Nairobi

Wcześnie rano wyjazd do Nairobi. Przed nami trasa około 300 km, podróż trwać będzie około 7 godzin. Po dotarciu do Nairobi czas na krótki odpoczynek po podróży. Następnie spacer po mieście. Wybierzemy się też na lokalny targ, gdzie kupić będzie można tradycyjne rękodzieło i wyroby twórców ludowych.

Dzień 13. Nairobi / Park Narodowy Amboseli

Dziś wyruszymy w kierunku południa Kenii do Parku Narodowego Amboseli. Park położony jest u podnóża góry Kilimandżaro, nieopodal granicy z Tanzanią. Tereny Parku Narodowego Amboseli to ojczyzna Masajów, najbardziej znanego plemiona Afryki Wschodniej - wędrownych pasterzy i groźnych wojowników. Trasa do pokonania około 240 km, podróż trwać będzie około 4 godziny. Po dotarciu na miejsce czas wolny na odpoczynek i nocleg w okolicach Parku Narodowego Amboseli.

Dzień 14. Park Narodowy Amboseli / Nairobi

Wczesnym rankiem wyruszymy na safari w Parku Narodowym Amboseli, który jest jednym z najstarszych parków narodowych w Afryce Wschodniej. Park założony został w 1974 roku, a od 1991 roku znajduje się na liście UNESCO jako rezerwat biosfery. To właśnie z tych pokrytych sawanną terenów, roztacza się najpiękniejszy widok na majestatyczny, ośnieżony szczyt Kilimandżaro - tzw. Dach Afryki. Tutejsze rozległe, zielone tereny podmokłej sawanny i lasów akacjowych przyciągają liczne dzikie zwierzęta. Na terenach parku Amboseli żyją ogromne stada słoni i bawołów, żyrafy, gazele, lamparty, szakale, hienyi ponad 400 gatunków ptaków. Wieczorem podróż powrotna do Nairobi. Nocleg w Nairobi. 

Dzień 15. Nairobi

Transfer na lotnisko zgodnie z godzinami lotów. Na lotnisku pożegnanie grupy z pilotem / przewodnikiem Poza Trasą Adventure w Kenii. Wylot do Warszawy. Przylot do Warszawy. Zakończenie podróży Kenia Północna wyjazd z Poza Trasą Adventure.

Uwaga - Program jest ramowy. Kolejność zwiedzania może ulec zmianie ze względów organizacyjnych oraz ze względu na lokalne uwarunkowania i panujące warunki atmosferyczne.