Czador i hidżab w Iranie to codzienność kobiet. Podróżując po Iranie trudno nie zauważyć jak piękne są kobiety w tym kraju. Większość z nich nie lubi być fotografowana przez nieznajome osoby leczenie jest to reguła – a więc są wyjątki.
Irańskie kobiety często widuje się na ulicy w czadorach wyglądających na ich ciele niczym „czarny namiot”. Widok takiej kobiety budzi zwykle współczucie u kobiet z krajów europejskich. W Iranie czador jest zwykle czarny a jego noszenie, zwłaszcza w okresie letnim z pewnością jest niezwykle uciążliwe. Czador nie ma otworów na poruszanie rękami i jest często utrzymywany na ciele za pomocą rąk lub zębów. Dziś wiele z irańskich kobiet buntuje się uważając go za zacofany ubiór. Ich bunt ma często odniesienie do czasów przedrewolucyjnych epoki szacha Rezy Pahlaviego, który uważał czador za ubiór wiejski i nie z tej epoki, starając się wszelkimi metodami go zwalczyć.
Według naszego rozumowania czador jest niczym więzienie, jednak takie rozumowanie nie jest powszechne u wszystkich kobiet w Iranie. Dla kobiet z klasy niższej i z religijnych domów czador jest przepustką do życia publicznego i pozwala na skrywanie tego co najcenniejsze – czyli własnego ciała przed wzrokiem obcych mężczyzn. W Iranie kobieta w czadorze to częsty widok a na wschodzie i w centrum kraju to dominujący kobiecy strój obowiązkowy. Noszenie czadoru to nie usankcjonowany obowiązek a zwykle to kobiecy wybór (lub członków jej rodziny). W najnowszej historii Iranu dopiero rewolucja Chomeiniego z roku 1979 – która doprowadziła do przekształcenia Iranu z monarchii konstytucyjnej w republikę islamską – nakazała kobietom zakrywanie ciała we wszystkich miejscach publicznych. Początkowo kobietom nakazano stosować czador, ale z czasem wystarczyło stosowanie reguł hidżabu, który jest formą skromnego ubioru.
Hidżab to przede wszystkim obowiązek noszonia przez kobiety kwadratowej chusty, zakrywającej włosy, uszy i szyję ale z pominięciem ramion i twarzy. Hidżab ma swoją etymologię w Islamie, który wspomina o częściach ciała ludzkiego jako „aurah” – czyli tych, które nie mogą być widoczne dla nikogo poza daną osobą i jej współmałżonkiem. U kobiet jest nim ciało z wyjątkiem twarzy i dłoni, u mężczyzn – obszar od pępka do kolan.
W Iranie hidżab to zwykle chusta zasłaniająca włosy, jednak – z czym się zwykle spotykałem – nie zasłania on całej głowy a jedynie jej górną część. Irańskie hidżaby to często piękne haftowane chusty, które w sumie więcej pokazują piękna niż go skrywają.
Na irańskich ulicach wykluczone są oczywiście wszelkie minispódniczki i stroje zbytnio eksponujące ciało. Zupełnie inaczej sprawy wyglądają w czasie spotkań z przyjaciółmi na tak zwanych domówkach. Tam, ponieważ to teren zamknięty dla osób postronnych, poznać można drugie oblicze Iranek – czyli obcisłe bluzki, dekolty a nawet minispódniczki. Trzeba przyznać, iż Iranki ubierają się niezwykle elegancko, a do tego uwielbiają makijaż – nieraz bardzo intensywny.
Czador i hidżab w Iranie – Szczegóły i programy wypraw do Iranu znajdują się stronie wyprawy 1 lub wyprawy 2 O Iranie czytaj w naszych artykułach: Iran Pustynia Kalut, Isfahan Iran, Iran Hafez, Iran Pustynia Lut, Iran i Irańska taqija i tarof – czym są?, Klucz do zrozumienia dzisiejszego Iranu: wojna z Irakiem, Meszhed. Jak wygląda święte miasta Iranu?, Jazd – czym jest pogrzeb powietrzny?, Teheran – światowa metropolia czy bezduszny moloch?, Iran. Kaluty i pustynia Dasz-E Lut, Iran: ofiara czarnego PR Polityki
Autor: Łukasz Odzimek