Dzień 1.

Wylot z Warszawy do Dżuba (Juba) w Sudanie Południowym. Spotkanie grupy na lotnisku z pilotem Poza Trasą Adventure na trzy godziny przed planowanym wylotem.

Dzień 2. Dżuba (Juba)

Przylot do Dżuby, stolicy najmłodszego państwa na świecie jakim jest Sudan Południowy. Na lotnisku spotkanie grupy z angielskojęzycznym pilotem / przewodnikiem Poza Trasą Adventure w Sudanie Południowym. Transfer do hotelu i zakwaterowanie. W zależności od godziny przylotu, odpoczynek po podróży lub krótka wycieczka na Konyo Konyo - największy targ w Sudanie Południowym. Tu po raz pierwszy będziemy mieli możliwość przyjrzenia się różnorodności etnicznej kraju, tradycyjnym strojom i ozdobom. Kolacja w Davinci Lodge z widokiem na podświetlony most łączący brzegi Nilu. Nocleg w hotelu w Dżuba.

Dzień 3. Dżuba (Juba) / Terekeka - Terytoria ludu Mundari

Po śniadaniu wyjazd w kierunku północnym do miasta Terakeka. Podróż trwać będzie około 3 godziny.

Najliczniejszym plemieniem Sudanu Południowego jest lud Dinka, (odłam Nilotów). Dinkowie zajmują się przeważnie hodowlą bydła, co wymaga u nich półosiadłego trybu życia uzależnionego od pór roku. Mężczyźni zajmują się głównie pasterstwem, kobiety zaś rolnictwem. Tradycyjne wierzenia Dinka obejmowały przede wszystkim kult przodków i boga Nhialika. Współcześnie większość Dinków wyznaje islam, a tylko część z nich pozostała przy wierzeniach tradycyjnych. Dziś wyruszymy na terytorium sąsiadującego z Dinka, nilotycznego plemienia Mundari. Mundari zamieszkują głównie tereny wokół miasta Terekeka w stanie Ekwatoria Środkowa. Mundari zajmują się przede wszystkim hodowlą bydła i rolnictwem oraz rybołówstwem za pomocą sieci i włóczni.  Dumą plemienia są hodowane przez nich krowy Ankole-Watusi. Krowy są dla Mundari największym bogactwem, bez nich nie możliwy były ożenek, codzienny handel czy przeżycie w czasie głodu. Bydło służy jako pożywienie, forma waluty i znak statusu. Małżeństwa są ustalane przez przyszłego pana młodego, który oferuje bydło rodzinie panny młodej, a mężowie mogą przyjmować tyle żon, ile są w stanie utrzymać. O Mundari mówi się, iż to zaciekli wojownicy. W porze suchej odwiecznie organizują napady na stada sąsiedniego plemiona Dinka. Dużą część obowiązków przy stadach wykonują dzieci. Zbierają one między innymi świeże krowie odchody, następnie układają je w stosy a już wysuszone podpalą. Ogniska pomagają odstraszać licznie tu występujące owady. Popiół z ognisk używany jest do codziennych rytuałów nacierania skóry chroniących przed ukąszeniami owadów. Każdego ranka również i krowy poddawane są specjalnemu masażowi popiołem, aby usunąć pasożyty i zachować połysk ich skóry. Wioski Mundari są bardzo interesujące ze względu na architekturę tradycyjnych zabudowań, chat, pięknych spichlerzy oraz czarno-białe totemy.

Podobnie jak inne nilotyczne plemiona w Sudanie, Mundari praktykują rytuał skaryfikacji ciało, jako rytuał przejścia w dorosłość. Typowy wzór blizn Mundari składa się z dwóch zestawów trzech równoległych linii umiejscowionych po obu stronach czoła. Linie rozciągających się w dół i nie są ze sobą połączone pośrodku czoła.

Po dotarciu do Terekeka lunch, a następnie wycieczka do obozu, gdzie hodowane są stada Mundari. Wieczorna wizyta u Mundari, gdzie poznamy bliżej mieszkańców, ich tradycje i zwyczaje, tańce i muzykę. Być może uda nam się także zobaczyć niezwykle popularną w tym regionie ceremonię zapasów. Nocleg w tradycyjnych namiotach.

Dzień 4. Plemię Mundari

Dziś od wczesnego poranka towarzyszyć będziemy Mundari podczas ich codziennych obowiązków i rytuałów. Najważniejsza oczywiście jest dla Mundari opieka nad ich stadami i zapewnienie im bezpieczeństwa. Dzień rozpoczyna się o świcie kiedy to jeden z Mundari dmucha w krowi róg. Charakterystyczny głuchy dźwięk rozbrzmiewa po okolicy na wiele kilometrów, po czym stada wyruszają na wypas. Wieczorem, gdy bydło wróci z wypasu, czas spędzimy wspólnie z pasterzami. Nocleg w tradycyjnych namiotach.

Dzień 5. Plemię Mundari / Dżuba (Juba)

Rano kontynuacja wizyty u Mundari. Czas na spotkania z mieszkańcami, spacery i zdjęcia w wiosce. Ostatnie zdjęcia krajobrazu. Następnie lunch i pożegnanie ze społecznością Mundari. Podróż powrotna do Dżuba. Po dotarciu na miejsce, zakwaterowanie w hotelu. Czas wolny na odpoczynek po podróży. Nocleg w hotelu w Dżuba.

Dzień 6. Dżuba (Juba) / Kapoeta - Terytoria ludu Toposa

Śniadanie i transfer na lotnisko. Lot do miasta Kapoeta w Ekwatorii Wschodniej. Kapoeta jest idealną bazą wypadową do odkrywania terytorium plemienia Toposa - kolejnej z grup etnicznych zamieszkujących Sudan Południowy. Po przylocie do Kapoeta przejazd do wioski Mango i lunch. Następnie wycieczka na lokalny targ oraz do małej wioski, gdzie będziemy mogli bliżej poznać ludność Toposa. Poznamy codzienne życie członków plemienia - ich obrzędy, tradycje i tańce powitalne. Gospodarka i życie społeczne Toposa związane jest głównie z wypasem stad - bydła, wielbłądów, osłów, kóz i owiec. Bydło ma kluczowe znaczenie dla kultury Toposa, a jego posiadanie to główne mierniki tutejszego statusu i bogactwa. Plemię zawsze rywalizowało ze swoimi sąsiadami o dostęp do wody i pastwisk dla swoich stad. Członkowie Toposa tradycyjnie zajmują się również zbieraniem złota i innych cennych minerałów w korytach pobliskich strumieni. Toposa nadal ubierają się w swoje tradycyjne stroje (kobiety w spódnice ze skórzanymi paciorkami), przebijają usta i sakryfikują ramiona, piersi oraz twarze. Każda skaryfikacja to niemalże dzieło sztuki. Nocleg w tradycyjnych namiotach. W wiosce Mango infrastruktura sanitarna, 24-godzinna elektryczność oraz dostęp do internetu.

Dzień 7. Kapoeta / Kessingor (Kassangor) - Terytoria ludu Jie (Jiye)

Śniadanie w obozie Mango. Pożegnanie ze społecznością Toposa i wyjazd w okolice Kessingor (Kassangor), gdzie zamieszkuje plemię Jie (Jiye). Podróż do Kessingor (Kassangor) potrwa około 7 - 8 godzin. Po opuszczeniu głównej drogi, przedzierać będziemy się przez busz i bezdroża mijając tylko niewielkie lokalne wioski. W Sudanie Południowym praktycznie nie istnieje rozbudowana sieć dróg, a wiele z tych które istnieją są w złym stanie. Jednak wszystkie trudy podróży rekompensuje świadomość, iż trasa wiedzie terenami zupełnie nietkniętymi turystyką. Lunch w formie suchego prowiantu na drogę. Po dotarciu na miejsce odpoczynek po trudach podróży. Nocleg w tradycyjnych namiotach.

Dzień 8. Wioski plemienia Jie (Jiye)

Poranna wycieczka do wiosek plemienia Jie (Jiye). Powrót na lunch i czas wolny na krótki odpoczynek. Następnie aż do zmroku dalsza eksploracja wiosek plemienia Jie (Jiye).

Zajmujący się pasterstwem Jiye, są częścią tak zwanego klastra Karamojong. Jest to grupa plemion które kultywują wspólne tradycje, mówią dialektami jednego języka, kierują się podobnymi sposobami życia i tworzą podobne instytucje społeczne. Jie (Jiye) są sąsiadami Toposa, z którymi są bardzo blisko spokrewnieni kulturowo i językowo. Od co najmniej wieku osady Jie (Jiye) położone są w pobliżu wzgórz Kassangor. Niewiele wiadomo o historii Jiye, poza tym, że około XVIII wieku odłączyli się oni od ugandyjskiego Jie, a jeszcze do niedawna traktowani byli jako część plemienia Toposa.

Nocleg w tradycyjnych namiotach.

Dzień 9. Kessingor (Kassangor) / Kapoeta / Obóz 15 - Terytoria ludu Boya (Larim)

Podróż powrotna do Kapoeta. Następnie przedzierając się przez busz dotrzemy do wiosek plemienia Boya (Larim). Terytoria Boya położone są pomiędzy Górami Didinga, Doliną Kidepo i Górami Lopit. Dojazd do Obozu 15 położonego na terytorium ludu Boya. Podróż zajmie nam około 8 godzin. Na drogę lunch w formie suchego prowiantu. Po dotarciu na miejsce czas wolny na odpoczynek i spacery po obozie. Nocleg w tradycyjnych namiotach.

Dzień 10. Obóz 15

Dzisiejszy dzień w całości spędzimy w Obozie 15. Poznamy bliżej codzienne życie członków plemienia - ich obrzędy i tradycje. Plemię Boya (Larim) uważane jest za jedną z najbardziej tradycyjnych grup społecznych w Sudanie Południowym, żyją tak, jak ich przodkowie przed wiekami. Boya (Larim) hodują bydło, zajmują się także łowiectwem i rybołówstwem oraz uprawą roślin sezonowych, takich jak sorgo, kukurydza i fasola. Owdowiałe kobiety Boya według tradycji owijają wokół nóg i głowy sznury warzywne. Nocleg w tradycyjnych namiotach.

Dzień 11. Obóz 15 / wioska Ilieu - Terytoria ludu Lotuko

Śniadanie w Obozie 15. Pożegnanie ze społecznością Boya i wyjazd do wioski Illieu - terytorium ludu Lotuko. Illieu to wioska przepięknie położona pośród wzgórz i skał. Pobyt w wiosce, podczas którego poznamy bliżej ludność z plemienia Lotuko. Podczas wizyty - tradycyjne tańce i muzyka. W wiosce obejrzeć można ciekawe kamienne mury pochodzące z XIV wieku.

Lotuko mają zwyczaj budowania swoich wiosek w strategicznych miejscach na trudno dostępnych wzgórzach. Religia Lotuko opiera się na naturze i kulcie przodków, który jest głęboko zakorzeniony w ich tożsamości etnicznej. Mieszkają oni w dużych osadach liczących często kilkaset zagród. Lotuko nie mają scentralizowanego wodzostwa, natomiast uznawana jest tu władza dziedzicznych "zaklinaczy deszczu", z których każdy sprawuje rytualną i polityczną władzę nad jednym z dziewięciu obszarów deszczu.

Nocleg w tradycyjnych namiotach.

Dzień 12. Wioska Ilieu / Dżuba (Juba)

Po śniadaniu w wiosce Illieu wyjazd do Dżuba. Całodzienna podróż z przystankami na fotografowanie krajobrazów. Na drogę lunch w formie suchego prowiantu. Po dotarciu do Dżuba zakwaterowanie w hotelu i czas wolny na odpoczynek po podróży. Nocleg w hotelu w Dżuba.

Dzień 13. Dżuba (Juba)

Śniadanie w hotelu, po czym rozpoczniemy zwiedzanie najważniejszych atrakcji Dżuba (Juba). Złożymy między innymi wizytę w Mauzoleum dr Johna Garanga, (południowosudańskiego wojskowego i polityka, przywódcy ruchu partyzanckiego), obejrzymy grób Jubka. Wybierzemy się również na targ regionalnego rękodzieła artystycznego, gdzie będzie można kupić lokalne pamiątki z Sudanu Południowego. Lunch i krótki odpoczynek. Transfer na lotnisko zgodnie z godzinami lotów. Pożegnanie grupy z lokalnym pilotem przewodnikiem Poza Trasą Adventure w Sudanie Południowym. Wylot do Warszawy.

Dzień 14.

Przylot do Warszawy.

Uwaga - Program jest ramowy. Kolejność zwiedzania może ulec zmianie ze względów organizacyjnych oraz ze względu na lokalne uwarunkowania i panujące warunki atmosferyczne.